Aurum Delirium: prolog

Gatunek: fantasy, melodramat
Pairing: Jongin/Kyungsoo
Długość: 3-4 chaptery
Rating: NC-17
Opis: Czasem umieramy, by narodzić się na nowo. Czasem życie w dwóch różnych światach może doświadczyć nas w każdy możliwy sposób. Czasem ani jedno ani drugie nie jest tylko przenośnią.

PROLOG  

PEOPLE ARE WEAK

Za masywnymi, mosiężnymi drzwiami, pokrytymi rdzą, ktoś śpiewał posępną, pogrzebową kołysankę. Kołysankę dla tych, którzy odeszli w rozpaczy. Nawet rdza na drzwiach była wypłowiała. Nie było to jednak miejsce, gdzie wszyscy mogą się znaleźć. To nie niebo i nie piekło. A nawet nie czyściec.

To był ich świat.

Świat, w którym nie ma żadnego „wczoraj”. Świat, w którym nie ma żadnego „jutro”. Świat, w którym „dzisiaj” trwa wiecznie. Nie ma tam bólu. Słońce nigdy nie wschodzi, deszcz nigdy nie pada, śmiech nigdy nie rozbrzmiewa.

Nicość wypełnia pustkę po uczuciach, miłości, smutku, łzach i uśmiechu.

Więc dlaczego ludzie marzą o staniu się jednym z nich?

Dlaczego on wybrał taki rodzaj wyniszczonego życia? Jeśli ktoś odważyłby się nazwać to „życiem”. To zwykłe egzystowanie, bez możliwości wyboru - dobre czy złe?

Ale on zdecydował.

“A więc przyszedłeś.” Chłopak usłyszał cichy, ochrypły głos, który brzmiał, jakby należał do mężczyzny w podeszłym wieku. Cóż, nie dosłownie mężczyzny. Ale nadal był niski i ochrypły. „Tak niewielu z was wytrzymuje okres próbny. Jesteś gotowy?”

Iskry w oczach, kamienna twarz. W rzeczy samej, był gotów.

„Wiesz, że nie ma odwrotu.”

„Czy mogę to już po prostu wypełnić?”
"Nie popędzaj mnie, jeśli chcesz znać naszą łaskę."

I wtedy zobaczył go. Wielka, monstrualna sylwetka. I te puste czarne oczy, wokół których nie było nawet rzęs. Krucze, ogromne skrzydła. Nachylił się, by spojrzeć na chłopca. Gęsia skórka pojawiła się na całym jego ciele, lecz próbował się uspokoić. W końcu chciał być jednym z nich.

Imię:
Data urodzin:
Data śmierci:
Przyczyna zgonu:
Dodatkowe okoliczności:

Miesiące ulepszania swych pomysłów, kiedy jego dusza błąkała się między żywiołami, między wiatrem i wodą, między ogniem a ziemią, przygotował się na to. Chwilę zatem zajęło mu wypełnienie pól na glinianej tabliczce. Spojrzał gdzieś w przestrzeń na przechadzające się dziwne, skulone stworzenie.

Czym są marzenia? Albo czym były kiedyś?

“Chcesz stać się potworem?”

„Chcę.”

„Dlaczego?”

„A kim jestem teraz? Myślałem o tym każdego dnia, podczas swojej wędrówki. Jest we mnie zbyt wiele bólu i żądzy zemsty.” Podniósł głowę i spojrzał w jego puste oczy. „Nie uważasz, że ludzie są zbyt słabi? Nie chcę być jednym z nich. Byłem jednym z nich. Słabość była moją zgubą. To wszystko. Czekałem prawie rok, by tego dokonać. A teraz, pozwól mi po prostu to zrobić. Sam powiedziałeś… Już nie ma odwrotu.” Uśmiechnął się znacząco.

Podniósł głowę wysoko do góry i nabrał powietrza w płuca. Czuł znów to nędzne powietrze, wypełniające ludzkie płuca.
To nie był koniec.
To był dopiero początek.

Jeśli usłyszysz żałobną kołysankę, po tym poznasz, że to ich świat.

Świat bogów. Bogów śmierci.

Yesterday I died, tomorrow's bleeding.

Fall into your sunlight.

The future's open wide, beyond believing.

To know why, hope dies.

Losing what was found, a world so hollow 

Suspended in a compromise. 

The silence of this sound, is soon to follow 

Somehow, sundown. 

And finding answers 

Is forgetting all of the questions we called home. 

Passing the graves of the unknown.

- Trading Yesterday - Shattered